پافشاری غرب بر‌ جدایی‌ کوزوو

کوزوو ایالتی در جنوب صربستان است که 90درصدجمیعت آن را آلبانی تبارها تشکیل داده اند.

قاعده پیشنهادی اتحادیه اروپا بر خلاف قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل مبنی بر به رسمیت شناختن مرزهای صربستان جانشین قانونی یوگسلاوی، و برخلاف اعتراض های صربستان و روسیه است.

علاوه بر این تمامی 27 کشور عضو اتحادیه اروپا بر سر مسئله جدایی کوزوو از صربستان هم رأی نیستند.بدتر اینکه ، حمایت اتحادیه اروپا از استقلال کوزوو ممکن است باعث تشویق تمایلات جدایی طلبانه در دیگر کشورها از جمله در برخی از  کشورهای عضو اتحادیه اروپا شود.پس چرا اتحادیه اروپا با پشتیبانی ایالات متحده در صدد اتخاذ چنین تصمیم مهلکی است؟

وضعیت کوزوو  مانند اوضاع خاورمیانه بسیار حساس است. 5 ماه مذاکره به منظور دستیابی به یک طرح قابل قبول که مورد توافق  تمامی طرف های ذی‌نفع باشد و تلاش‌های دیپلماتیک روسیه برای ادامه روند گفت‌وگوها، باشکست مواجه شده است.

بیش از 100 هزار نفر از صرب های ساکن کوزوو نگران آینده خود هستند و به احتمال زیاد به دفاع از خویش اقدام خواهند کرد.

کاتالون ها در اسپانیا و باسکی ها درفرانسه ، آلبانیایی ها در مقدونیه ، ایرلندی‌ها و اسکاتلندی ها در بریتانیا و جدایی طلبان دیگر در سایر کشورها به دقت خاصی تلاش‌های کوزوو برای جدایی از صربستان را  پی گیری می کنند.

سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه، اوایل در بروکسل خطاب به همکاران اروپایی خود گفت: تجزیه طلبی کوزوو نقض حقوق بین الملل  است و به  طور پی درپی باعث تقویت گرایش‌های تجزیه طلبانه در دیگر مناطق جهان خواهد شد.

اتحادیه اروپا به خاطر کمک به کوزوو چشمان خود را بر تمامی حقایق بسته است.

ویکتور میروننکو رئیس مرکز اروپای شرقی و اتحادیه اروپا در مؤسسه اروپایی مستقر در مسکو این اقدام اتحادیه اروپا را تلاش برای حفظ آبروی خود می داند زیرا غرب از هر اتفاقی که در کوزوو به وقوع پیوسته حمایت کرده و تاحدی مسبب به‌وجود آمدن وضعیت جاری در کوزوو است.

میروننکو گفت :« غرب تنها در صورتی می تواند از این بن بست رهایی‌پیدا کند که ثبات ظاهری در این ایالت ادامه یابد.»

میروننکو معتقد است گفت‌وگو میان طرف‌های صرب و آلبانیایی می تواند تا ابد ادامه یابد و هر روزه و به طور ناگهانی آتش منازعات جدیدی میان آنها شعله ور شود. اروپا احتمالاً با به رسمیت شناختن جدایی  کوزوو درصدد است تا مانع این حوادث شود. 

وی گفت: روسیه که مصمم است از صرب‌ها پشتیانی کند ، در وضعیت موجود نمی تواند کاری در این مورد انجام دهد.

ولادیمیر گوتنیک ، رئیس مطالعات اروپایی در موسسه جهانی روابط اقتصادی و بین المللی (Imemo) مستقر در مسکو دربیان علت آمادگی غرب در به رسمیت شناختن جدایی کوزوو گفت: صرب‌ها بر خلاف آلبانیایی ها هرگز قواعد بازی اتحادیه اروپا را اجرا نکرده اند.

گوتنیک گفت: « از لحاظ تاکتیکی یک صربستان ضعیف همراه با مطیع و وابسته بودن آلبانی و کوزوو به اتحادیه اروپا، بهترین راه حل ممکن خواهد بود.»

خلاصه اینکه غرب هیچ گزینه پایدار دیگری به غیر از به رسمیت شناختن جدایی کوزوو ( حتی اگر این جدایی با نظارت و کنترل اتحادیه اروپا صورت پذیرد)، نمی شناسد. اتحادیه اروپا در حال حاضر به این گزینه متوسل شده و منتظر است تا ببیند بعداً چه اتفاقی خواهد افتاد.

قبرس یکی از اعضای اتحادیه اروپاست که مخالف جدایی کوزوو است.این بدین دلیل است که از سال 1974 قبرس به دو بخش یونانی نشین و ترک نشین تقسیم شده است.

به رسمیت شناختن جدایی کوزوو ممکن است این احساس غیرضروری (جدایی طلبی) را در قبرسی های بخش ترک نشین القا کند. جمهوری قبرس شمالی تنها از طرف ترکیه به رسمیت شناخته شده است.

یونان و چند کشور اروپایی دیگر عجله ای در به رسمیت شناختن جدایی کوزوو ندارند.

استدلال آنها  این است که توافق بین آلبانیایی ها و صرب‌ها با میانجی گری روس‌ها، ایالات متحده و اتحادیه اروپا امکان پذیر است. (رهبران آلبانیایی‌تبار کوزوو پیش از این با کشورهای اتحادیه اروپا برای به رسمیت شناختن جدایی خویش  وارد مذاکره شده اند.)

کوزوو به عنوان یک ایالت وابسته نمی تواند در آینده نزدیک به جرگه اعضای سازمان ملل وارد شود و ممکن است روسیه از حق وتو در مخالفت با به عضویت در آمدن کوزوو در سازمان ملل استفاده کند.

وظیفه اصلی اتحادیه اروپا تضمین امنیت در کوزوو خصوصاً برای اقلیت صرب و ممانعت از وقوع خونریزی جدید است .غرب پذیرفته است که بروز خشونت های پراکنده در این ایالت امری محتمل است و در نظر دارد با حفظ قانون ونظم در کوزوو به 160هزار نفر نیروی نظامی ناتو که در کوزوو مستقرند و 1800 نیروی پلیس اتحادیه اروپا که به کوزوو اعزام شده اند ، یاری برساند.

از سوی دیگر کوزوو در صورت جدایی به کمک های مالی بیشتر برای احیای اقتصادش نیازمند است. هیچ کس نمی تواند تعیین کند این میزان چقدر و برای چه مدت خواهد بود، هر چند همگی دراین امر متفق اند که ثبات در کوزوو بدون تجدید حیات اقتصادی قابل دوام نخواهد بود.

اگر جدایی کوزوو منجر به جنگ در منطقه بالکان نشود، حداقل بحران بزرگتری را باعث خواهد شد. اروپا برای حفظ آبروی خویش به هرقیمتی شده درصدد است مشکل کوزوو را حل کند حتی اگر به بهای به رسمیت شناختن جدایی کوزوو باشد.

en.rain.ru
15دسامبر 2007